Giel Janssens te Epen wint ZLU-Nationaal Agen

bij de oude duiven.

 

Vrijdag 24 juli. Het is 07.00 uur in de morgen als 30.120 duiven van de ZLU in het Franse Agen op de vleugels gaan waaronder 6844 Nederlandse oude duiven.  Ontelbare vleugelslagen heeft de stad Agen uit zijn slaap gehaald. Voor even was er een donkere duivenwolk boven de stad met zijn middeleeuwse straatjes en vakwerkhuizen. Een goed zicht en een westenwind die waren de oorzaak dat de duiven al snel boven de losplaats waren verdwenen. Bij het vernemen dat de duiven waren gelost begon in Nederland een verwoede schatting naar het uur van aankomst. De profeten wierpen zich op. Die verschilden niet veel van mening en iedereen dacht dat de kopduiven wel een snelheid van om en nabij de 1200 m/pm zuiden doen. Dat zou dan betekenen dat in het zuiden van Limburg, op een afstand van 850 kilometer de eerste duiven rond de klok van 19.00 uur gemeld zouden worden. En met die prognose stond iedere melker, die op deze vlucht duiven mee had, op z’n post. Met een boel hoop en de nodige wedstrijdkoorts. Met een vertrouwen in de goede afloop, los van alles er om heen. Het is de sfeer die rondom de vluchten op de grote fond hangt en de  spelers doet dromen op een goed succes ofwel op de overwinning. Toen de klok zeven uur had aangewezen vormde dit tijdstip de climax van alles wat vooraf ging. De vele kilometers tussen  Agen en het thuishok moest in Limburg dan afgelegd zijn. En zoals al vele malen is gebleken heeft men de meeste kans op succes met duiven die echt naar huis willen. Met doffers op weduwschap bijvoorbeeld die de nodige liefde voor de duivin hebben. Giel Janssens in het riant gelegen dorp Epen die was mee met 6 doffers. En omdat het uit de beste duiven van zijn kolonie waren had hij er wel vertrouwen in dat die hem niet zouden teleurstellen. En al zeker was hij van mening dat hij zijn crack 6/1802944 op tijd zou terug krijgen. Daarom werd die dan ook als tweede getekende ingezet. Die verkeerde in een supervorm  en tevens ook om het feit dat die zich immers in de andere seizoenen in de kijker vloog. Enfin, toen Giel te horen kreeg dat in Frankrijk op een afstand van 724 kilometer om 17.17 uur was geklokt was dat een richtpunt voor Giel. Toen kreeg hij al klamme handen. En om 19.06 uur gebeurde het. Van uit de verte zag hij twee duiven richting naar zijn hok komen. Dat kan toch niet waar zijn dat ik er twee tegelijk van Agen thuis krijg riep hij zacht. Ze kwamen nader en nader en hij zag dat ze hun vleugels knepen. Giel stond in de houding om naar het apparaat te lopen om te kijken op welke tijd ze werden geconstateerd. Maar toen! De ene was al bijna op de plank toen de andere verder vloog en de eerste weer in de verleiding bracht om ook maar weer een rondje boven het hok te maken. De zenuwen gierden toen bij Giel door z’n keel. Het fluiten op de duiven was meer een gepiep. En wat bleek? Een van de twee duiven dat was er een die niet bij Giel thuis hoorde en die zijn doffer wel ’n minuut tijdverlies bezorgde. Het gelukkige moment dat was toen zijn “944” over de antenne ging en de tijd van 19.06.39 uur neer zette en een snelheid had gemaakt van 1169.823 m/pm.  Hij zit er in, juichte hij. Bij het doorbellen hoorde hij van de man aan de telefoon dat hij de eerste was die ’n duif van Agen aanmeldde. Het begin was daar mee gemaakt en kort er na begon het te druppelen. In Mheer werd geklokt om 19.09 uur, in Elsloo om 19.22 uur, in Ubachsberg om 19.21 uur en bijna 50 kilometer verderop in Buggenum en Grathem om 19.47 uur. De strijd om Agen was ontploft en in volle gang. En het einde van die strijd die kreeg een besluit die op het scherp van de snede werd uitgevochten. Hard tegen hard! Zoals zo vaak in wielertermen luidt   dat een renner met een banddikte won, zo kan op deze Agen gesproken worden dat de “944” van Giel Janssens met ‘n verschil van een snavellengte als winnaar uit de bus kwam. De duif van de sterspeler Wil Boonen uit Buggenum, die het Zilver won en om 19.47.24 uur op een afstand van 897.700 kilometer werd geklokt maakte een snelheid van 1169.799 m/pm. Hoe weinig is  0000.14 meter? Een haardikte. Als de ‘944’ van Giel in Epen nog een rondje boven het hok met die vreemdeling méér had gemaakt dan had hij naar het GOUD kunnen fluiten. Hoe jammer zou dat zijn geweest. Nu was het op ’t randje af en op het  nippertje. Er is maar één ding wat telt en dat is winnen, ook als het met kantje boord is gegaan of met een straatlengte verschil. Met zijn uitslag van 1-759-839 met 6 duiven heeft Giel Janssens een prestatie geleverd die de fond spelers nog lang zal heugen. De duivenbladen en de web-sites die bewieroken zijn nationale winst met ronkende koppen. En dat is terecht. Giel weet waar hij mee  bezig is. Alles wordt bij hem secuur bij gehouden. Gepaste medische begeleiding, hygiëne en goede duiven zijn de basis van zijn succes. De jonge duiven bij hem die krijgen als jaarling volop de gelegenheid om zich te bewijzen en de besten mogen dan de plaats innemen van de duiven die niet hebben voldaan. Zo simpel is dat. Dus…de Nationale overwinning met de oude duiven is terecht gekomen bij één van de vele liefhebbers die veel voor hun hobby over hebben en waarvoor duivensport een passie is. Applaus voor de winnaar  Giel Janssens en  Proficiat!

Pie Schepers.