Wil Boonen - Buggenum.
Als een Internationale en Nationale overwinning op Marseille een droom isdan werd die voor Wil Boonen werkelijk!
Met Goud en Brons op het Nationale podium!
Nationaal en Internationaal Marseille winnen is de droom van menige melker maar er zijn maar weinigen die dat huzarenstukje klaar krijgen. En degene die Marseille winnen dat zijn liefhebbers die zich speciaal op het spel van de grote fond toeleggen. En als het woord Buggenum valt dan wordt door de duivenmelkers al direct gedacht aan Jantje Theelen. De successen die deze Jan op de grote fond heeft behaald die zijn uitzonderlijk. De duivengazetten hebben er vol van gestaan! En in dat zelfde Buggenum daar woont sinds 2004 de 53 jarige Wim Boonen. Ook een fond speler pur sang! Maar alvorens hij zijn plek in Buggenum vond speelde hij in Neer met zijn vader Loed en broer Johan onder de naam Combinatie Boonen & Zonen. We leven dan in 1985. En in de vele seizoenen dat hij in Neer met Pap en broer Johan de duivensport beleefde en hij er zijn leerschool kreeg, die waren niet alleen leer-vol maar ook nog succesvol. Met zoete herinneringen denkt hij dan aan het behalen van het Generaal kampioenschap bij de “Phoenix”, het Generale kampioenschap bij de “Fondclub Limburg” of aan het Marathon Kampioenschap van Limburg bijvoorbeeld. Om maar enkele titels te noemen! De drive om nog meer die stapelden zich in Wil z’n karakter op. Hoe ouder hij werd, zo meer hij droomde van grote fond successen. De smaak van de glorie van de 1e Interprovinciale Perpignan in ’93 of de 3e Gouden Duif Barcelona 1993-’95 die proeft hij nog altijd. De smaak van de nog veel meer fond successen die de combinatie in de jaren “90 behaalde prikkelen nog altijd zijn tong. Zo zelf dat hij er nog meer gefascineerd door is geworden. Als een terriër had Wil zich gefocust op de Marseille van 2019. De 19 duiven die hij op deze loodzware vlucht mee had die waren in top conditie en als zodanig klaar voor de 883 kilometer die ze te verwerken kregen. En Marseille kwam. Glitter, glamour en roem was er te halen. Of een zwarte dag voor de Nationale fondspelers ? Wie het wist mocht het zeggen! Op vrijdag 19 juli om 06.35 uur werden in de vroege morgen de duiven gelost. Dat gebeurde met een vrolijke zon in de lucht en met een matige kalme wind. Het was een aangename frisse ochtend maar in de middag werd het bloed heet. Marseille-Buggenum, 883 slopende kilometers met een hete zon aan de hemel, moesten de 19 duiven van Wil Boonen overbruggen. Zo snel als maar mogelijk was. Dat was de opdracht die Wil aan zijn gehamerde duivin , “de New Janske” met ringnummer 8/1293545 had meegegeven. Die opdracht was trouwens ook bedoeld voor de 18 andere hokgenoten en de meer dan 10.000 internationale duiven die aan dit grandioze concours deelnamen. En vrijdag 19 juli ging het bij Wil Boonen gebeuren. Met veel enthousiasme en verwachting liep hij al geruime tijd voor het grote gebeuren in de lucht te kijken. Binnen in z’n lijf stuwde het. Hij kan het zelf niet verklaren waarom hij nu zo onrustig was. Niemand kan het zeggen maar het zullen heel waarschijnlijk de voortekens zijn geweest dat hij de dag van zijn leven zou gaan beleven. Naar alle waarschijnlijkheid heeft Wil een beetje fondkoorts gehad. De koorts die in alle gelederen van de fondspelers leeft. Enfin, het was een stralende dag met de koperen ploert hoog aan de hemel en die er voor zorgde dat het een zomerse dag werd met een hoge temperatuur. Het was een dorstige dag zowel voor de mensen als de dieren en zeker ook voor de duiven die van Marseille in de lucht hingen. Het werd namiddag 18.00 uur. Toen waren de duiven van Marseille al 12 uur in de lucht aan het ploeteren om het einde te bereiken. De Franse duiven natuurlijk niet. De signalen die doorkwamen dat daar een liefhebber op een afstand van 768 kilometer om 17.15 uur had gekokt en de duif zijn karwei met een snelheid van 72 km/u had volbracht, die gaven de liefhebbers alhier een goed richtpunt. En daarom kon het niet lang meer duren of in Limburg zou ook iemand een begin aan Marseille gaan maken. Bij de liefhebbers thuis begonnen de zenuwen op te spelen. Het bloed kookte! En dan op eens de schreeuw dat ene Cor Jacobs in het Duitse Heinsberg , kort bij Sittard, om 18.26 uur en op een afstand van 861 kilometer een duif had geconstateerd. Dat was het begin van de spannende ontwikkeling die deze International Marseille zou gaan inhouden. En als er ene het begin heeft gemaakt dan is het vrij normaal dat het niet lang er na begint te druppelen. Onder hoogspanning werd de meldpost in de gaten gehouden. En dan lichtte het scherm ineens op met de naam van Henk Looys uit Kerkrade met de melding dat die om 18.34 uur de eerste Nederlander was die Marseille thuis had gekregen. Kort daarop was het Thei Daalmans uit Elsloo < de nationale winnaar van Irun in 2007 > die gemeld had dat hij om 18.44 uur een duif van Marseille had geklokt. Van schrik deden deze twee meldingen bij Wil Boonen te Buggenum de haren te berge rijzen. Zweetdruppels parelde op zijn voorhoofd. Toen hij bezig was om die druppels op zijn voorhoofd af te vegen kreeg hij ’n duif van Marseille terug. Het was zijn jarige duivin “Janske” met ring 8/1293545 die hij als 17e getekende had ingekorfd die om 18.47.38 uur was geland. Dat was voor Wil een hele ontlading. Hij zegt: Die energie die toen bij me vrijkwam zal ik niet gauw vergeten. Veel tijd om daar over na te denken kreeg hij die avond niet. Het werd bij hem een drukke bedoening. Marseille was ontbrand. De mensen die de gearriveerde duiven moesten melden hadden hun handen vol. In het hele land vielen duiven. Maar het mooie van alles dat was dat Wil Boonen als aanvoerder op de meldlijst kwam te staan en ook bleef staan. Met groot vertoon nog wel. Eerste worden bij de duivinnen van Internationaal Marseille en in het Nationale concours liefst 838 deelnemers het nakijken geven dat is niet alledaags. Dat gaat de boeken is als zeer bijzonder. Met ook het hele resultaat wat Wil op deze vlucht neerzette. Zijn Nationaal succes werd 1-3-30-81-199-243-245-263-285-364-383 van 19 duiven. Een heel Boonen elftal die deze prijzen vlogen in een zwaar traject van 883 kilometer. Op hun reis trotseerden zij wellicht veel kommer en kwel wat we niet weten. Ze doorstonden hun vermoeidheid, ze bleven verstoken van voer en drinken op hun vlucht en bleven overeind onder een stekende zon en misschien kregen ze ook nog te maken met jagende roofvogels. Hun reisverslag zal Wil Boonen nooit te horen krijgen. Maar zijn winnares, “ New Janske” heeft hem met de: 1e Nationaal Marseille, 1e Internationaal bij de duivinnen en 2e Internationaal tegen 10.029 duiven eeuwige roem verschaft. Ze heeft als vader de doffer 4/1341750 van Jan Stevens uit Schinveld en als moeder de Duitse duivin 4437-14-62 van Karl-Heinz Kanski uit Eschweiler. Deze beide die hebben weer ouders waar de fondklasse van afdruipt. De stamkaart die zegt het! Het zijn doordouwers van de eerste orde! De prestatie van Wil heeft in het land veel ontzag ingeboezemd en algemeen beschouwend noemde men zijn uitslag verbluffend en ongelooflijk. En wat is een systeem? Spelen met duivinnen die zich onderling paren en een nestje maakten en eitjes leggen? Dat dit succesvol kan zijn dat bewees Wil Boonen op deze Marseille. Zijn “New Janske“ was aan het vrijen gegaan met een hokgenote met gevolg dat ze een weinig later op eitjes zat te broeden. En met heel veel zorg! De drive die de duivin voor haar nest bezigde was niet aan het oog van Wil ontgaan. Hij liet ze begaan! Op de dag van inkorven liet Wil, enkele uren van te voren, de duiven die hij wilde zetten nog eens door zijn handen gaan. Een laatste inspectie. Ook zijn “New Janske” kwam aan de beurt. Toen hij ze van het nest pakte verweerde ze zich met hand en tand. Ze was als duivels. Wil had moeite om ze vast te houden. Haar heel duivenlijf dat trilde. En dan die doordringende blik die ze in haar ogen had. Die blik raakte Wil ongewoon. Toen hij ze weer terug op haar eitjes liet gaan mompelde hij binnensmonds: Janske, je vraagt er naar om mee te mogen naar Marseille, en je krijgt je zin. Zo geschiedde het. Ze vloog de hele nationale reutemeteut er uit en ook haar sekse in het Internationale Concours. Haar overwinning die gaat de wereld over en daarbij kan Wil weer een overwinning aan zijn toch al rijke successenreeks toevoegen. En op welke manier? Met volle passie beoefent hij de duivensport. Met zijn broer Johan, die evenzo al veel roem en glorie op de grote fond heeft vergaard, en die een paar straten verder als hem in Buggenum woont, doet hij samen duiven kweken. Niet uit gewone duiven maar uit duiven die kwalitatief geaard het beste van het beste in zich hebben. Om er enige op te noemen van o.a. Ton Vorselen uit Thorn, Nouwen-Paessen uit Peer, Janssen -Hasoul uit Epen , van Rogier Nijs uit Tegelen en van Jos Martens uit Stein. Het ligt er dik op! Hun kweekstal pulkt uit met kwaliteit. Om hun duiven in goede conditie te houden laten ze zich medische begeleiding door een duivendokter. Dat is bij hun noodzakelijk. Daarbij komen hun duiven aan goed voer niks te kort. Met het toetje van pinda’s en snoepzaad er aan toe. Het voer, hoofdzakelijk van het merk Simons en Beyers, dat laten ze zich door “Duivenkweekcentrum Limburg “ met name Simons & Zonen uit Ransdaal aan huis bezorgen. En op de plaats gedeponeerd waar ze dat willen hebben. Wil en Johan zijn vol lof over die service. Wat rest nu nog? Wil Boonen hartelijk te feliciteren met zijn fantastische prestatie op deze Marseille. Er zijn geen woorden genoeg voor.
Pie Schepers.