Meester Internationaal Marseille 2019 is Cor Jacobs in het Duitse Heinsberg.
Ik heb alleen zijn staart gezien.
De staart van zijn crack die 10.028 duiven te vlug af was.
Het weekend dat de internationale Z.L.U vlucht vanaf Marseille op het programma stond was het heel zomers. We hebben het dan over 19 juli. Overigens al de hele week was het zeer warm geweest. De deelnemers aan deze Marseille wisten daarom dan ook dat het de duiven, die om 06.35 uur waren gelost, het zwaar zouden krijgen. Toen de 10.029 duiven daar in de Franse havenstad op de vleugels gingen was de koperen ploert al aanwezig. En wat deed de wind? Die was vrij klampjes maar wel erg veranderlijk. Die blies uit alle windstreken . Daarom waren de meningen van de liefhebbers nog al uiteenlopend welke snelheden de duiven zouden maken. De een hield het op 1100 m/pm en weer ’n ander op 1200 m/pm. Degene die ze 72 km/u lieten doen die waren erg optimistisch gestemd. Want achteraf zou blijken dat slechts een drietal duiven van het concours iets meer dan 1200 m/pm zouden doen. De winnende doffer van Cor Jacobs in het Duitse Heinsberg die deed 1209 m/pm en dat was genoeg om Marseille Nationaal en ook nog Internationaal te winnen. Met zijn kras doffer DV-06953-17-371 kreeg Cor dat spits. Je zou zeggen dat de ervaren 66 jarige Cor Jacobs, die sinds zijn schooljaren al liefhebber is, dat die wel een tikje kan verdragen als hij een vroege duif thuis krijgt van een belangrijke vlucht. Maar niets is minder waar. Je mag het gerust weten zegt hij, ik heb mijn “371” niet zien komen. Als het tijdstip nadert dat de duiven moeten arriveren dan wordt ik wispelturig. Onder het letten moet ik nog met iets bezig zijn. Meestal is dat iets onbenulligs. Zo ook deze keer. Er lag nog iets in de kofferbak van mijn auto dat er uit moest en dat tussendoortje meende ik ook nog even te doen. Terwijl ik daar mee bezig was en de achterklep van de auto dicht wilde klappen keek ik onderwijl naar de inkom van de duiven. En wat zag ik toen? De staart van ’n duif die door het gat naar binnen wipte. Toen raakte ik verward. Mijn keel stokte en mijn handen begonnen te trillen. Wat ik in mijn handen had liet ik vallen en spoedde me in allerijl naar m’n duivenhok. Ik zag op het schermpje van mijn constateersysteem dat er een duif was geregistreerd. Ik werd er zo door getroffen dat ik wel drie keer heb gekeken of het werkelijk een van mijn 12 duiven was die ik op Marseille had gezet. In zijn binnenste begon het al te juichen toen hij besefte dat het zijn “371” was die thuis was gekomen. De tijd van aankomst van 18.26.47 uur was de tijd dat zijn crack de 861 kilometer er op had zitten. En daar Cor gerekend had dat omstreeks 18.30 uur de tijd zou zijn dat de eerste duiven, in Limburg en zowel in de grensstreek van Duitsland, zouden kunnen vallen dat gaf hem te denken dat zijn “371” wel eens een vroegertje kon zijn. Bij het melden van de duif kreeg hij te horen dat hij de nummer één was van het centrum waar hij had ingekorfd. Dat was voor Cor al veel belovend. De berichten waar hier en daar van Marseille was geklokt dat vloog door de ruimte. In Kerkrade was dat Henk Looys om 18.34 uur en in Elsloo Thei Daalmans 18.44 uur en respectievelijk op een afstand van 842 en 851 kilometer. Even later kwam Buggenum in beeld. Daar had Wil Boonen op een afstand van 883 kilometer om 18.47 geklokt. Dat waren voor Cor meldingen waaruit hij uit kon afleiden hoe hij er internationaal voor stond. Spannend werd het voor hem toen hij als nummer één op de nationale meldlijst kwam te staan. Op de computer was het verloop van Marseille te volgen. Met kon waarnemen dat de slag om Marseille in volle hevigheid werd gestreden. De positie die Cor op de meldlijst innam stond onder vuur. Toen het een feit werd dat Cor Jacobs Internationaal Marseille had gewonnen kwam als snel de communicatiemedia in actie. De consternatie brak los. De felicitaties van overal die kwamen, met bloemen er bij, het huis bij Jacobs binnen. De telefoon stond op springen. Eigenlijk was het een beetje teveel voor Cor en zijn vrouw. Want als je op 66 jarige leeftijd door zo’n prestatie ineens in een stroomversnelling terecht komt dan verstoord dat je dagelijks leven volledig. Hij zegt: ” Ik ben wel wat gewend maar zoveel glitter heb ik nog nooit meegemaakt. En hoe was het met de overwinnaar, zijn “371” gesteld? De licht geschelpte weduwnaar, middelmatig van stuk en zacht gepluimd die was binnen de kortste tijd één en al bedrijvigheid. Aan niks kon je merken dat hij in het bloed hete weer van de dag 861 kilometer had verwerkt. Dat hij uit het goede hout is gesneden dat zegt niet alleen de stamkaart maar ook zijn prestaties. Reeds enkele keren was hij een “haantje de voorste” op een fond vlucht. Op zijn paspoort heeft hij staan dat zijn vader de NL 14/1612900 is en de moeder NL 14/1611549 van het hok van de Combinatie Gerrit Van Kooten- Elias van Bemmel uit het Gelderse Lunteren. Bekend met o.a. de 1e prijs Nationaal St. Vincent en met hun “Bonfire” als 1e Internationale Asduif 2000 bij de Z.L.U. Aan deze Combinatie zegt Cor heb ik veel te danken. Niet alleen dat ik goede duiven van ze heb maar ook door de goede adviezen die ze me verstrekten. Cor vertelt: Ik kwam in contact met de combinatie omdat ik via internet een jonge duif van hun had gekocht. Met een klein draagmandje in de kofferbak van mijn auto tufte ik op zekere dag naar Lunteren. De kennismaking met Gerrit en Elias zal ik nooit vergeten. De hartelijkheid die ik van hun kreeg bij de kennismaking, en ook de hele tijd dat ik verder hun gast was, die brachten me in verlegenheid. Dat was voor mij een ongekend iets. Toen de tijd kwam dat ik naar huis wilde gaan vroeg ik hun of het mogelijk was of ik nog ’n jonge duif van hun kon kopen en hoeveel die zou moeten kosten. Ik had niet te veel geld bij me maar naar m’n mening toch voldoende om daar een jonge duif voor te krijgen. Op mijn vraag keek Elias met een veelzeggende blik naar zijn maat Gerrit en zei toen tegen me: Ik ga eens kijken of er nog eentje op het hok zit wat we kunnen missen. Ik hoopte dat ik dat geluk mocht hebben en natuurlijk ook dat de prijs ervoor binnen mijn budget zou zijn. Even later kwam Elias terug met 10 jonge duiven in een mand. Tien goudklompjes ! Ik dacht meteen dat ik uit deze er eentje kon uitzoeken naar mijn smaak. Maar ik had verkeerd gedacht. Want de vraag die op mijn tong lag had ik nog niet gezegd of hij zei tegen me: “ Neem deze maar mee naar Limburg en heb er succes mee”. Stamelend moet ik toen tegen hun hebben gezegd, wat moeten die dan kosten? Weer zeiden ze, neem ze mee naar Limburg en heb er succes mee. We hoeven daar geen geld voor. Cor zegt, dat gebaar maakte me sprakeloos. Vol ongeloof heb ik hun toen aangekeken en zei, menen jullie dat echt? Op mijn terugweg naar huis voelde ik me met die 10 rassige jonge duiven zo rijk als een koning. Mijn vriendschap met hun is gebleven en door de jaren heen zijn nog heel wat goede duiven van de combinatie Van Kooten-Van Bemmel bij mij terecht gekomen. Wat vriendschap al niet vermag! Mijn hok noem ik graag het bijhuis van Van Kooten-Van Bemmel, zegt Cor. Het is de voornaamste bron waaruit hij put. Verder is zijn hok bevolkt met duiven van o.a. Janssen-Hasoul uit Epen, van de overleden Wim Koenen uit Nuth , Gebroeders Hagens x Walpot. En niet te vergeten zijn eigen “Nachtvlieger”. De kruisingen onderling met deze duiven is erg goed gelukt. Met krabbers win je bijvoorbeeld geen Internationaal Marseille, of een 4e prijs van Nationaal Pau en 27 prijzen van 39 duiven op Bordeaux. Met Cor aan de telefoon had ik vragen te over. Vragen om een hele krant te vullen maar dat is de bedoeling niet. En Cor wikkelt er geen doekjes om en vertelt honderd uit over zijn duiven en de liefhebberij in het geheel. Door ervaring heeft hij veel geleerd en door veel boeken te lezen wat de duivensport betreft. Hij is een melker die veel inzet toont en geduld beoefent en fanatiek is. Daarbij heeft hij een duivenhok wat goed droog is en veel duivenkeutels vind je niet op het hok. De hygiëne stelt hij zeer op prijs. Hij houdt van duiven die karakter tonen. Hij zegt: Een duivin moet een echte moeder zijn, niet van het nest af te krijgen bij wijze van spreken. En de doffers daar moet leven in zitten, die moeten ballen hebben. Hij is niet bang om zijn doffers te spelen. Als ze jong zijn dan hoeven ze bij hem niet te presteren maar als ze eenmaal jaarling zijn dan is het over met die “spielerei”. Dan is het uit met het goede leven en krijgen ze behoorlijk wat kilometers voor hun kiezen. De mand die selecteert . Wie denkt dat Cor een uitgekiend voedersysteem heeft met het beste van het beste duivenvoer, die zit er goed naast. Nee, zijn duivenvoer is van het merk “Simons” van het Limburgs Duivenkweekcentrum te Ransdaal, namelijk “vier seizoenen en sport”. Eerstens is dat niet te duur en ten tweede lusten het de duiven graag en ze presteren er goed op. Ze krijgen er volle bak van ! Cor verheimelijkt het ook niet dat hij de medische begeleiding prefereert. Vandaag de dag kan de duivensport daar niet meer zonder zegt hij. Daar heeft hij een voorbeeld van. Zo verteld hij dat in het begin van het seizoen zijn duiven geen animo om te trainen vertoonden. Ze waren niet ziek maar lusteloos en lui. Er zat geen fut in! Dat ze geen wormen hadden of behept waren met trichomonas dat wist hij. Dat houdt hij met zijn huismicroscoop zelf in het oog. Dus ten einde raad toog hij naar de dependance van Dr. Henk de Weerd bij Simons & zonen in Ransdaal. Dat is de beste duivendokter zegt Cor. Ik vertelde hem welk probleem ik met mijn duiven had. Na dat hij de duiven die ik bij me had aan een onderzoek had onderworpen kreeg ik wel een goede raad mee maar geen pilletjes of poedertjes. Je duiven zijn goed gezond en daar hoeft niet aan gedokterd te worden zij hij. Dat mijn duiven geen lust tot vliegen hadden dat heeft te maken gehad met “verduisteren en bij lichten”. Ik heb zijn raad opgevolgd en nauwelijks drie weken later was het leed geleden. Mijn duiven kliefden weer als zwaluwen zo snel door de lucht. “ Zijn goede raad was (niet) duur. En straks bij de huldigingen zal Cor Jacobs zo trots als een pauw op het podium staan. Want wie Internationaal Marseille wint dat is een kanjer!!!!! Proficiat.
Pie Schepers.