Jan Schmitz te Stein.

Winnaar Limburg Provinciaal Issoudun

Met een klasse duif en de hulp van Boeddha.

 Woeringenstraat Stein. Vijfhonderd meter van het centrum in Stein en 50 meter vandaan de op- en afrit richting Antwerpen en je bent bij Jan Schmitz. De liefhebber die onlangs op 25 mei de barre Provinciale wedvlucht vanaf Issoudun won. Om 14.39.58 uur streek zijn doffer met ring  7/1536720, nadat hij nog een rondje had gemaakt, op de invliegplek. Op dat moment had zijn “crack’ zijn afstand van 524.346 km afgelegd en tegelijk 371 Limburgse deelnemers met 4848 duiven het nakijken gegeven. Deze overwinning heeft Jan, naar eigen zeggen “enorm veel deugd gedaan”. Dat wil iedereen graag geloven. Het was de eerste provinciale overwinning  van Jan en zoiets laat altijd een diepe indruk na. Reeds veel is over Jan Schmitz gezegd en geschreven en dat is niet verwonderlijk. Jan is een melker, die zowel qua uitslagen en als liefhebber, ver boven de middelmaat uitreikt. Wat hij door de seizoenen heen met zijn duiven heeft gepresteerd dat heeft de  tongen in beroering gebracht. Jan heeft het karakter van een winnaar en zijn duiven zijn als hij zelf. Het begon allemaal thuis in Geleen bij zijn ouders. Hij zat nog op de lager school toen hij achter Pa de trap op ging naar het zolderhok. Daar werden hem de beginselen van de duivensport bijgebracht. Vele jaren vormde hij met vader Schmitz een duo en hun successen waren toen ook al zeer goed. Jan heeft met zijn fiets heel wat kilometers afgelegd. En waarom dat? Toen Jan met zijn vrouw Wies, in het huwelijksbootje stapte en in Stein woonde, pedaleerde hij alle dagen naar Geleen om de duiven te verzorgen. In het jaar 1984 had hij het geluk op zijn hand. Hij woonde toen in Stein twee hoog in een flat en toch zoekende naar een woning. Een woning met een tuin waar plaats was voor een duivenhok.

Op zekere dag, in dat genoemde jaar, kreeg hij van het bureau te horen dat een woning in Stein beschikbaar kwam met garage waar daar boven op een duivenhok was gebouwd. Toen Jan dit bericht kreeg was hij niet meer te houden. Er viel van alles te regelen. Enfin, na een paar dagen was alles rond. Zowel met het bureau als met de oude bewoner. Een week later was Jan met zijn hele hebben en houden van de Flat vertrokken en had zich in de Woeringenstraat gevestigd.

Het duivenhok.

Zoals is gezegd was boven de garage een duivenhok. De vorige bewoner, de helaas overleden super kampioen Jac Vaassen, had op dat hok geweldige uitslagen behaald. Maar toch was dat hok nog voor verbetering vatbaar. Dat was voor Jan geen probleem. Zijn klusvaardigheid kwam toen goed van pas. Na geen lange tijd had Jan het duivenhok aangepast naar zo hij dat wenste en de successen die lieten ook niet op zich wachten. En nu, zoveel jaren later, is in zijn tuin bijna geen plaats meer voor een tuinstoel. Alles is bebouwd met hokjes en rennetjes. Al met al genomen zitten daar de duiven mooi op verdeeld. Al zijn hokken zijn van een afmeting dat er van overbevolking echt geen sprake is. En vooral zijn de hokken goed verlucht en viert er de properheid hoog tij. De duiven die voelen er zich aangenaam op. En dat is een pré.

Maak plaats!     

De grote prijzenkast van Jan die is overvol. De bekers en de standaards die hij met de duiven heeft gewonnen staan, zo als sardientjes in een blik, zonder ruimte naast mekaar. De ene bokaal is nog groter en nog mooier dan de andere. En dat groeit maar. Elk seizoen moet er in zijn prijzenkast met de ruimte gewoekerd worden om zijn nieuw gewonnen trofeeën te plaatsen. Maar vol is vol! Maar nu moet er in zijn vitrine plaats gemaakt worden voor de Issoudun-Cup.

Het is dan ook zeker dat voor dit exemplaar plaats gemaakt wordt. Deze Cup wordt de  blikvanger tussen het vele goud en zilver wat er staat te prijken. Het is en blijft zijn trots!

De duiven

Praat men met Jan over de rassen van de duiven dan weet hij zijn weetje! Jan houdt wel van rassige duiven en vooral van duiven met een mooi oog en een kleine beweeglijke pupil. Hij zegt: Het oog is de spiegel van de ziel. Hij is echter van mening dat ook goeie duiven bestaan zonder stamkaart waar beroemdheden op staan. Neem nu de winnaar van deze Provinciale Issoudun. Hij kreeg ooit een koppel jonge duiven van zijn vriend Pie Schepers uit diens geweldige licht kras 06/1463882. Die doffer was de schrik van het SS-Maaskant. Miste nooit en vloog altijd kop. Die werd geboren uit een doffer die kwam van de Gebroeders Steege uit Geleen en een duivin van Lei Wolters uit Montfort. Dat is alles! Deze bewuste doffer is de overgrootvader van de provinciale winnaar. Het is wel zo dat de moeder van de winnaar een duifje is van adellijke afkomst. Ze komt namelijk van het hok van G&B Verkerk. Het motto van Jan is: Streng selecteren en goed tegen goed zetten. Zo simpel is het! Wat iedereen onderhand weet dat is dat hij een sterke ploeg wedstrijdduiven heeft waarmee hij alle seizoenen goede resultaten boekt.

Het spel en de verzorging

Van het begin in het seizoen heeft Jan zijn weduwnaars klaar. Ze hebben dan een koppel jonge duiven gegeven en na 10 dagen broeden worden ze gescheiden. Dan wordt het oude liedje gezongen. Dit seizoen, net als de andere seizoenen, wordt alleen met doffers het weduwschap spel gespeeld. De doffers gaan als het weer het toelaat twee maal daags los. S’morgens en in de late middag. Als deze hun training hebben gehad dan krijgen de andere en de jonge duiven om toerbeurten de vrijheid. Dit gebeurd allemaal met goede regelmaat. En ook het andere zoals het verzorgen van de duiven en het krabben van de hokken. Dit laatste gebeurd uiteraard met een stofmasker op. Jan heeft  namelijk een duivenallergie. Hygiëne staat bij hem bovenaan. En ook voor zijn duiven is hij een goede meester. Ze komen wat betreft het inwendige aan niks te kort. Als hoofdgerecht staat op de menukaart duivenvoer van Versela Laga. Een mengsel van Versele  Laga Champion mix met Energy en na de vlucht  krijgen de duiven Gerry Plus. Jan betrekt zijn  duivenvoer en eventuele andere benodig heden bij Limburgs Kweekcentrum Simons & Zonen te Ransdaal met bezorging aan huis. En om zijn duiven te vrijwaren van ziektes gaat hij op gepaste tijden naar de duivendokter. Meestal uit voorzorg! Hij maakt daar geen geheim en hij weet verrekte goed dat alleen gezonde duiven prijs kunnen vliegen. Als het nodig is kuurt hij de duiven en anders laat hij de boel zo als het is. Geen poespas!

Prestatie  

Natuurlijk moet er gerept worden over prestaties als het over een reportage gaat. Hoewel een opsomming van behaalde prijzen in een reportage saai en droog is. Het hoort er echter bij. Centraal staat nu voor Jan Schmitz zijn prestatie op de zaterdag van 25 Mei. Namelijk van Rethel en van Issoudun. Die wil ik u niet onthouden. Bij het Samenspel Maaskant van Rethel met 703 duiven in het concours was dat 11-17-36-62-107 met 9 duiven, en van Issoudun met 267 in concours werd dat 1-6-7-10-15-18-31-59 van 12 duiven. Met als klapstuk de Provinciale overwinning er bij. Hier aan toevoegend het feit dat Jan in het huidige seizoen bij het samenspel in 9 vluchten 185 duiven heeft gespeeld en daarmee 118 prijzen heeft gewonnen. Dat is een rendement van maar liefst 63,8%. Met als franje de 1e prijs op Chalons en Champagne en de 1e prijs op Issoudun. Dit alles is een bevestiging van de kracht van zijn hok.

Hoe hij doet   

Begrijpelijk is het voor Jan dat hij niet alle duiven op het einde van het seizoen kan laten zitten. Hoe mooi hij ze ook vind en uit welke goede ouders ze komen, de prestaties zijn bij hem de maatstaf om te blijven. Alle duiven krijgen dezelfde verzorging en behandeling en dan is er geen pardon voor de twijfelaars. Het kan wel eens zijn dat er eentje respijt krijgt, maar dan is daar een goede reden voor. Je moet ook bij het selecteren wat geluk hebben, zegt hij. Als je hebt geselecteerd dan weet je toch niet dat je misschien een latere kampioen hebt verwijdert. Hij vervolgt met te zeggen dat op alle hokken duiven zitten die niks waard zijn en het de kunst is om die er uit te halen. De duivensport van vandaag is enkel nog gericht op presteren en het zijn nog maar enkelingen die duiven hebben om ze te hebben. Zo is dat!

De hulp van Boeddha

De muren en het hekwerk in de tuin bij Jan Schmitz die is getooid met heel veel kleurige bloemenpracht. De vele geraniums en de petunia’s die er hangen  geven kleur en fleur in zijn achterom. En ergens tussen een geranium en een petunia hangt een beeld van een Boeddha. Een gelukboeddha. Bij Jan hangt die er niet als verfraaiing van zijn tuin maar als een geluk brenger. Hoewel er hard om gelachen wordt streelt hij soms dat Boeddhabeeld als de duiven van de vlucht moeten komen terwijl hij daarbij ook iets fluistert. Een gek gebaar waar hij zelf het hardst om lacht. Maar wie weet, de wonderen zijn de wereld niet uit! Een factor geluk in de duivensport is niet te ontberen. Hoewel ik met overtuiging schrijf dat de successen die de hoofdrolspeler van deze reportage heeft  behaald niet met geluk tot stand zijn gekomen. Daar was vakkennis bij nodig en goeie duiven. En die twee dingen bezit Jan Schmitz. Het is daarom dat hij met die eigenschappen met zijn duiven zal blijven presteren en misschien  nog weer eens een Provinciaal kan winnen of zelfs een Nationaal. Ik durf te zeggen; Dat zit er dik in!!!!! 

 

 

Pie Schepers.